کمتر کسی است که تاثیر شگفت انگیز موسیقی را انکار کند. آن هم زمانی که سرشار از اندیشه، احساس و خیال هستیم اما راهی برای بیان آنها پیدا نمی کنیم.
قبلتر ها عضو فعال ساندکلود بودم، حرفه ای نبودم اما ملودی زندگیم را یافته بودم و ساعت ها آن را گوش می دادم. با تمام نت‌هایش به رقص می آمدم، پرواز می کردم، از دنیای آدمها دور میشدم و پا به دنیای خیال ها می گذاشتم.
بعدتر از دنیای ناب و اصیل موسیقی فاصله گرفتم و پاپ ایرانی گوش می کردم . اما همیشه می دانستم موزیک کلاسیک مرا با خودش می برد به مدینه فاضله ای که می خواستم و نمی توانم وصف کنم.
این روزها به لطف کانال Harmony Line به دنیای خودم بازگشتم.
مدیر کانال، شخصی خوش سلیقه و خوش قلم است که از کودکی با موسیقی خارجی آشنا بوده و اکنون که بیست و شش سال از آن زمان می گذرد این روند همچنان ادامه داشته است.
او در این کانال از بهترین های هر سبک، خواننده ای را انتخاب می کند و دو ترک از شگفت انگیزترین های آلبومشان را معرفی می کند. و نکته ی خاص تر که مرا بیش از هر کانال موسیقی دیگر به او جذب کرده توانایی توصیف احساسش نسبت به موزیک‌هاست که آنها را با عنوان «زیبا برای من» بیان می کند. همین می شود که وقتی نوشته اش را می خوانم برای گوش سپردن به موزیک انتخابی و غرق شدن در دنیای نت ها لحظه شماری می کنم.
از این کانال دو ترک موردعلاقه ام را می گذارم، اولی از آقای برایان آدامز و هنس زیمر است و Brothers Under The Sun نام دارد و دومی یک موزیک فوق العاده لذت بخش که همانند نامش رقصنده باد است!
هنسفری را بگذارید و چشمهایتان را ببندید و به پرواز درآیید.
