دوست دارم بنویسم، اما واژه ها یاری ام نمی کنند. شاید هم من سماجت بیشتری برای به کارگرفتنشان به خرج نمی‌دهم.
مجموعه از سر بی حواسی سعید عقیقی را مرور می کنم، به لطف کتاب قدرت نوشتن با او آشنا شده ام.
او را می خوانمش:
نیوشایی می بایست
گویاتر از گفتاری به کردار درآمده
تا نیوشه از کام به کلام رساند
و کاسه پر زلال را که زیرش نیم کاسه ای نیست
در میان مردمان بگرداند.
چشمم به یادداشت آخر صفحه می خورد:
نیوشه به معنای حرف درگلو مانده نیز هست.
